prąd elektryczny przemienny
Encyklopedia PWN
maszyna elektryczna prądu przemiennego, w której stosunek prędkości obrotowej przy stałym obciążeniu do częst. sieci, do której jest przyłączona, nie jest wartością stałą.
fiz. rodzaj maszyny elektrycznej prądu przemiennego, w której zwykle tylko jedno uzwojenie (np. stojana) jest zasilane, a siła elektromotoryczna (SEM) indukowana w obwodzie wtórnym (np. w uzwojeniu wirnika), potrzebna do wytworzenia prądu, a więc i elektromagnetycznego momentu obrotowego, powstaje wyłącznie w wyniku indukcji elektromagnetycznej.
maszyna elektryczna prądu przemiennego (silnik synchroniczny, prądnica synchroniczna), w której uzwojenie twornika jest zwykle umieszczone w stojanie, a uzwojenie wzbudzenia (zasilane prądem stałym lub przez magnes trwały) w wirniku;
maszyny elektr. o niewielkich mocach elektr. i zazwyczaj o niewielkich rozmiarach: silniki elektr. prądu stałego i przemiennego o ruchu obrotowym lub liniowym (silnik elektryczny), prądnice, elektr. maszynowe elementy automatyki (maszyna elektryczna);
selsyn
elektryczna maszyna indukcyjna prądu przemiennego, przeznaczona do pracy w układach, zw. łączami selsynowymi;
[ang.],
proces trwałego łączenia materiałów topliwych, gł. stopów metali i tworzyw sztucznych, przez podgrzanie brzegów łączonych części do stanu ciastowatego i dociśnięcie wzajemne łączonych przedmiotów w miejscu z.
